این مسأله بارها در طول ۲۳ سال رسالت ایشان به شکل‌های مختلفی انجام شد. در آخرین سال عمر شریف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، ایشان پس از بازگشت از مراسم حج جهت انجام امر خداوند در آیه ی تبلیغ مبنی بر تبلیغ ولایت امیرالمؤمنین مراسم غدیر را برپا کردند.
در واقع این معرفی، بزرگترین مراسمی بود که تا آن روز در تبلیغ مقام جانشینی پیامبر، برپا شده بود. متأسفانه بسیاری از افراد فكر می‌کنند که پیامبر به گفتن یك جمله من کنت مولاه فهذا علی مولاه بسنده کرده‌اند!
در حالی که ایشان در آن روز یک سخنرانی مفصل ایراد نموده‌اند و در طی آن ، به روشنی مقام اوصیای پس از خود را معرفی کرده‌اند. سپس از مردم بیعت گرفتند، هم با زبان‌هایشان، هم با قلب‌هایشان و هم با دست‌هایشان.
یکی از مهم ترین جملاتی که ایشان در خطابه‌ی غدیر ذکر نموده‌اند این جمله است، فَلْیُبَلِّغِ الْحاضِرُ الْغائِبَ وَ الْوالِدُ الْوَلَدَ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ. یعنی بایسته است حاضران به غایبان و فرزند داران به فرزندان خویش تا برپایی روز قیامت سخنان امروز مرا برسانند و در جایی دیگر فرمودند، که بالاترین نقطه امر به معروف این است که به گفته ایشان گردن گذاری شود و افراد آنرا به دیگران تبلیغ کنند.
تا به حال به این اندیشیده‌ایم که در قبال این مسؤولیت سنگین که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر دوش همگی ما گذاشته‌اند چه کرده ایم؟
آیا به این فکر کرده‌ایم که چگونه می‌توان خطبه‌ی غدیر را به همه معرفی کرد؟
